Shqipëria ndodhet në pjesën perëndimore të Gadishullit të Ballkanit dhe në juglindje të Evropës. Në pjesën veriore dhe verilindore kufizohet me Malin e Zi dhe Kosovën, ndërsa në lindje dhe jug përkatësisht me Maqedoninë dhe Greqinë. Në anën perëndimore, Shqipëria laget nga detet Adriatik dhe Jon.
Pjesën më të madhe të territorit të vendit e përbëjnë malet. Lartësia mesatare arrin në 708m mbi nivelin e detit, dhe pikën më të lartë e shënon Mali i Korabit 2.753 m. në verilindje të Peshkopisë. Vendi përshkohet nga lumenjë, të cilët burojnë nga malet e larta dhe kalojnë përmes grykave të thepisuar përpara se të arrijnë tokën duke krijuar rrugën e tyre për në det. Shumica e lumenjve kryesore janë shfrytëzuar sidomos për gjenerimin e energjisë elektrike.
Shqipëria ka përafërsisht 450 km vijë bregdetare duke filluar me Adriatikun që buron nga pjesa jugore e kufirit me Malin e Zi e deri në Gjirin e Vlorës, aty ku fillon deti Jon. Bregdeti Jon është i thyer nga shkëmbinj, të cilët bien gjatë vijës bregdetare dhe ku malet e thepisura bien thuajse pingul gjatë pjesës më të madhe të shtrirjes së bregdetit. Pika më e lartë është ajo e Llogarasë, mbi 1000 m lartësi. Aktiviteti karstik dhe gërryes ka krijuar shumë gjire të vogla disa prej të cilave kanë qenë të banuara në kohët e lashta.
Bregdeti Adriatik me gjiret e tij të mbrojtura mirë siç janë ato të: Vlorës dhe Durrësit, në zona të caktuara është përdorur si qendër banimi që në kohët e lashta. Në këto toka të ulta, lumenjtë që rrjedhin në detin Adriatik, kanë krijuar toka pjellore dhe buzë tyre, veçanërisht tek tokat e pasura me ujë, janë shtëpitë e shumë zogjve shtegtar dhe shpendëve të ujit. Në Shqipëri ka gjithashtu edhe disa liqene. Më të rëndësishmit janë: Liqeni i Shkodrës 370m2, është liqeni më i madh në Ballkan. Ai bashkon kufinjtë ndërmjet Shqipërisë dhe Malit të Zi. Është relativisht i cekët dhe ushqehet nga lumenj të ndryshëm si dhe nga burime të ndryshme, të cilat e bëjnë jetën e tij peshkore tepër të ndryshueshme.
Ka shumë specie të ndryshme të krapit dhe troftës në ujrat e tij. Mijëra karabullakë deti dimërojnë në këtë liqen. Liqeni i Ohrit, është i ndarë ndërmjet Shqipërisë dhe Maqedonisë në pjesën juglindore të saj. Përreth liqenit ka disa zona turistike siç janë: Lini, Pojska, qyteti i Pogradecit, Tushemisht dhe Driloni. Është liqen veçanërisht i thellë dhe ushqehet nga burime karstike përreth buzëve të liqenit dhe në fundin e tij. Sipër tij shtrihet Liqeni i Prespës, që dallohet për peisazhet e tij të qeta dhe të bukura. Aty ndodhet një kishë eremite e vendosur në një ishull të vogël, atë të Maligradit. Në këtë liqen ndodhet një popullsi shumë e rëndësishme e dalmatëve dhe pelikanëve të bardhë. Liqenet e Ohrit dhe të Prespës janë të vjetër rreth 2000 - 4000 vjet. Specie unike të peshqve janë rritur në to, ndërmjet të cilëve Korani (salmo letnica) dhe belushka.
Pjesën më të madhe të territorit të vendit e përbëjnë malet. Lartësia mesatare arrin në 708m mbi nivelin e detit, dhe pikën më të lartë e shënon Mali i Korabit 2.753 m. në verilindje të Peshkopisë. Vendi përshkohet nga lumenjë, të cilët burojnë nga malet e larta dhe kalojnë përmes grykave të thepisuar përpara se të arrijnë tokën duke krijuar rrugën e tyre për në det. Shumica e lumenjve kryesore janë shfrytëzuar sidomos për gjenerimin e energjisë elektrike.
Shqipëria ka përafërsisht 450 km vijë bregdetare duke filluar me Adriatikun që buron nga pjesa jugore e kufirit me Malin e Zi e deri në Gjirin e Vlorës, aty ku fillon deti Jon. Bregdeti Jon është i thyer nga shkëmbinj, të cilët bien gjatë vijës bregdetare dhe ku malet e thepisura bien thuajse pingul gjatë pjesës më të madhe të shtrirjes së bregdetit. Pika më e lartë është ajo e Llogarasë, mbi 1000 m lartësi. Aktiviteti karstik dhe gërryes ka krijuar shumë gjire të vogla disa prej të cilave kanë qenë të banuara në kohët e lashta.
Bregdeti Adriatik me gjiret e tij të mbrojtura mirë siç janë ato të: Vlorës dhe Durrësit, në zona të caktuara është përdorur si qendër banimi që në kohët e lashta. Në këto toka të ulta, lumenjtë që rrjedhin në detin Adriatik, kanë krijuar toka pjellore dhe buzë tyre, veçanërisht tek tokat e pasura me ujë, janë shtëpitë e shumë zogjve shtegtar dhe shpendëve të ujit. Në Shqipëri ka gjithashtu edhe disa liqene. Më të rëndësishmit janë: Liqeni i Shkodrës 370m2, është liqeni më i madh në Ballkan. Ai bashkon kufinjtë ndërmjet Shqipërisë dhe Malit të Zi. Është relativisht i cekët dhe ushqehet nga lumenj të ndryshëm si dhe nga burime të ndryshme, të cilat e bëjnë jetën e tij peshkore tepër të ndryshueshme.
Ka shumë specie të ndryshme të krapit dhe troftës në ujrat e tij. Mijëra karabullakë deti dimërojnë në këtë liqen. Liqeni i Ohrit, është i ndarë ndërmjet Shqipërisë dhe Maqedonisë në pjesën juglindore të saj. Përreth liqenit ka disa zona turistike siç janë: Lini, Pojska, qyteti i Pogradecit, Tushemisht dhe Driloni. Është liqen veçanërisht i thellë dhe ushqehet nga burime karstike përreth buzëve të liqenit dhe në fundin e tij. Sipër tij shtrihet Liqeni i Prespës, që dallohet për peisazhet e tij të qeta dhe të bukura. Aty ndodhet një kishë eremite e vendosur në një ishull të vogël, atë të Maligradit. Në këtë liqen ndodhet një popullsi shumë e rëndësishme e dalmatëve dhe pelikanëve të bardhë. Liqenet e Ohrit dhe të Prespës janë të vjetër rreth 2000 - 4000 vjet. Specie unike të peshqve janë rritur në to, ndërmjet të cilëve Korani (salmo letnica) dhe belushka.